Ziekte van Lyme

Borreliose of Lyme-borreliose is een infectieuze door teken overgedragen ziekte veroorzaakt door een spirocheet (zoals Leptospira ) van de orde Borrelia burgdorferi sensu lato. Het is ook een zoönose goed bekend in de humane geneeskunde als de ziekte van Lyme. ( voor meer informatie over Ziekte van Lyme bij de mens, klik hier)

De belangrijkste vectoren van deze kiemen zijn de teken (Ixodes ricinus) die ook de voornaamste tekensoort is in de Benelux. Deze teken zijn massaal aanwezig met een brede piek van begin maart tot oktober (teken surves van 2009). ( Kijk ook eens op www.tekenradar.nl)

Honden, paarden en de mens blijken gevoelig te zijn voor drie verschillende Borrelia soorten: Borrelia burgdorferi sensu stricto, Borrelia garinii en
Borrelia afzelii.

De bacterie bevindt zich initieel in de darm van de teek waarbij een ontwikkeling van de specifieke oppervlakte eiwitten moeten plaatsvinden, nadat de teek bloed heeft gezogen van de gastheer. Na deze verandering  kunnen de bacteriën in de speekselklieren van de teek terechtkomen. Vanaf dat moment kunnen de honden door de teek besmet worden met Borrelia. Dit proces vraagt tijd en gebeurt bij de hond binnen 48 uur na aanhechting van de teek. De meeste geïnfecteerde honden blijven symptoomloos met lage antistoftiters.

Men schat dat ongeveer 5% van de seropositieve honden ziek zullen worden.

Bij de experimentele infecties ziet men altijd microscopische veranderingen in de gewrichten, zelfs als er geen klinische symptomen aanwezig zijn. Ook bij honden met een niet zichtbare / subklinische infectie is gewrichtsontsteking meestal aanwezig.

Puppies blijken gevoeliger te zijn voor de ziekte dan volwassen honden en een bepaalde ras-gevoeligheid is beschreven bij Berner Sennen honden.

Klinische symptomen

Het kan soms lang (2 tot 5 maanden) duren vooraleer de klinische symptomen optreden. Deze zijn meestal niet echt specifiek; een algemeen acute malaise met vermoeidheid, slechte eetlust en koorts gevolgd door intermitterende kreupelheid met stijve bewegingen en gezwollen gewrichten.

Het bekende ‘Erythema migrans’ wordt bij de hond niet beschreven zoals bij de mens.

Infiltratie van de bacterie in andere organen van het lichaam (zoals bv. Lever, nieren, centraal zenuwstelsel, hart en milt) kunnen soms ook andere symptomen veroorzaken.

Diagnose

Het stellen van een zeker diagnose is niet gemakkelijk. Er bestaan verschillende bloedtesten die een blootstelling aan Borrelia aantonen. De aanwezigheid van antilichamen tegen het C6 eiwit bevestigd een actieve infectie. Een vermoedelijke diagnose kan worden gesteld indien er simultane aanwezigheid van klinische symptomen, een (zeer) hoge serologische IgG titer en een (zware) blootstelling aan teken is geconstateerd.

Behandeling

Voordat de infectie chronisch wordt kunnen verschillende antibiotica gebruikt worden. Het is moeilijk, zelfs met een behandeling, om deze bacterie volledig te elimineren uit het lichaam en daarom kunnen de klinische symptomen soms na een tijdje terugkomen

Preventie

Het zo goed mogelijk vermijden van tekenrijke gebieden en/of de honden goed preventief behandelen met een snelwerkend tekenwerend product en de honden goed controleren na de wandeling om teken op te sporen en deze vervolgens te verwijderen.

Vaccinatie

Sinds kort is er ook een vaccin tegen Borrelia burgdorferi sensu stricto, garnii en afzelii is beschikbaar in de Benelux (Merilym 3)

Honden kunnen vanaf een leeftijd van 12 weken worden gevaccineerd. De basisvaccinatie bestaat uit 2 entingen met 3-4 weken tussentijd. Een maand na de tweede vaccinatie is uw hond beschermd tegen de ziekte van Lyme. Jaarlijkse hervaccinatie is gewenst. Helaas wordt het afgeraden de enting gelijktijdig met andere vaccinaties toe te dienen en kan men alleen vaccineren als de hond geen actieve besmetting heeft. Voor meer informatie vraag het uw dierenarts.